Artıq bir müddətdir ki, Ermənistan müxalifəti hazırkı baş nazir Nikol Paşinyan və onun höküməti əleyhinə etiraz aksiyalarını davam etdirir. Etirazçılar Nikol Paşinyanın siyasi xəttinin Qarabağın və dolayısı ilə də Ermənistanın gələcək taleyini sual altına qoyduğunu iddia edir. Əsasən revanşist baxışlara malik partiyaların və siyasətçilərin qatıldığı etirazların bəzi bölgələrdə “kütləvi iğtişaş” xarakteri alacağı ehtimal olunur.
Hadisələrin aprelin 6-da Azərbaycan prezidenti və Ermənistan baş nazirinin Brüssel səfərindən sonra alovlanması proseslərin gedişatı ilə bağlı bəzi məqamlardan xəbər verir.
Aydındır ki, hər iki ölkə arasında yekun sülh müqaviləsinin hazırlanması barədə əldə olunan razılıq Ermənistanda bəzi maraq qruplarını ciddi şəkildə narahat edir. Xüsusilə revanşist meylləri ilə seçilən keçmiş prezidentlər Robert Koçaryanın və Serj Sarkisyanın tərəfdarları Nikol Paşinyanı “ümummilli satqın” hesab edir.
MÖVZU İLƏ BAĞLI:
Ermənistanın sülh müqaviləsinə əlavə etdiyi 6-cı BƏND – Azərbaycan bu şərtlə razılaşacaqmı?
Qarabağ münaqişəsini hər zaman hakimiyyət üçün əsas divident hesab edən bu şəxslər və qruplar yekun sülh müqaviləsinin onların da siyasi karyerasının sonu olacağının fərqindədir. Mövcud etirazların fonunda Ermənistanda yeni etiraz dalğasının nəticələrinin necə olacağı, Nikol Paşinyanın müxalifətin qarşısında geri addım atıb atmayacağı əsas müzakirə mövzusudur. Lakin proseslərin düzgün qiymətləndirilməsi baxımındna bəzi məqamların da qeyd olunmasına ehtiyac var.
İlk olaraq bütün bu etirazlara baxmayaraq Ermənistan siyasi sistemində revanşist maraq qruplarının rolu hər gün daha da zəifədiyi müşahidə olunur.
10 noyabr sazişindən dərhal sonra bütün Ermənistanı bürüyən etiraz dalğası, o cümlədən prezident seçkiləri ərəfəsindəki proseslər revanşist qrupların, bəlkə də, ən güclü olduqları dövr idi. Revanşist Ermənistan müxalifətinin təmsilçiləri həm seçkidə, həm də meydanda hazırkı baş nazir Nikol Paşinyana məğlub olub.
Bu iki imkanı əldən verən və öz maraqlarını reallaşdırmağa nail olmayan Ermənistan müxalifətinin indiki şəraitdə nəyəsə nail olacağını düşünmək sadəlövhlük olardı.
Böyük ölçüdə xalqın da inamını itirən revanşistlər bu gün sadəcə kiçik maraq qruplarının mobilizasiyasını təmin etməklə öz varlığını davam etdirir. 2.9 milyonluq Ermənistan əhalisinin 1.09 milyonu məhz paytaxt Yerevanda yaşayır. Lakin revanşist erməni müxalifəti Yerevanda ciddi dəstək tapa bilmədiyi üçün ölkənin ucqarlarına, hələ də revanşist fikirlər daşıyan xırda qruplara yönəlməyə məcbur olur.
Təkcə bu məqam Ermənistan əhalisinin böyük əksəriyyətinin revanşist qruplardan ümidi kəsdiyini, yenidən qaranlıq keçmişə dönməkdən imtina etdiyinin göstəricisidir.
Digər tərəfdən revanşist maraq qruplarının yenidən hakimiyyəti ələ keçirməsi ehtimalı, regionda Azərbaycan tərəfindən müəyyən olunmuş yeni nizam üçün yeni təhdidlər doğura bilər. Nəticədə proseslərə qeyri-konstruktiv və ənənəvi mövqe ilə yanaşan revanşistlər Üçüncü Qarabağ müharibəsinin baiskarı ola, hazırkı şəraitdə nə Ermənistan hökümətinin, nə də erməni xalqının hazır olmadığı bu cür müharibə isə Ermənistanın dövlət bütövlüyünü təhlükə altına ata bilər.
Cəbhədə növbəti və daha şiddətli məğlubiyyət Ermənistanı öz ərazi bütövlüyünü qorumaq üçün xarici güclərin satellitinə çevrilməsinə səbəb ola bilər.
Bu gün müəyyən mənada inteqrasiya prosesinin başlandığı və nisbi tərəqqinin müşahidə olunduğu Ermənistanın yenidən qaranlığa düçar olması ilə nəticələnə bilər.
Qeyd olunan məqamlar, revanşist müxalifətin və siyasətçilərin, “Böyük Ermənistan” nostalgiyasının Ermənistan cəmiyyətində tədricən öz siyasi aktuallıqlarını itirdiyini və sıradan çıxdığını deməyə əsas verir. Ermənistan müxalifəti də hər kəs kimi bu prosesinin fərqindədir və öz siyasi ölümünü mümkün olan bütün vasitələrlə gecikdirməyə çalışır.
Araz Əliyev, Bizim.Media
